پارفومز دی مارلی - PARFUMS DE MARLY

در 2009 توسط جولین اسپرچر تاسیس شد کسی که عشقش به عطر از پدرش هم فراتر رفت. پرفیوم د مارلی برند عطر بسیار عالی با بوی خوش «امضایش» حالتی رویایی را خلق میکند، موقعیت و مفاهیمی قوی که کوتاه، اثرگذار و مستقیم هستند. او همچنین تحت تاثیر تاریخ قصرها و باغهای ورسای قرار داشت که در نزدیکی محلی واقع شده بودند که او به دنیا آمده و بزرگ شده بود. پرفیوم د مارلی خلاق سبک زندگی معاصر و بی آلایش را بیان میکند اما به گونهای که با اصول اخلاقی و میراث سلطنتی فرانسه در قرن 18 هماهنگی داشته باشد. هر ماهیتی دارای تجربه بویایی منحصر به خودش است که رد پای ظرافت و شکوه فرانسوی را رها میکند.

در زمان لویی شانزدهم اسانس گل ها، میوه ها و اسانس های بیگانه از همه نوع در همه جا وجود داشت. در طراحی داخلی چتو مارلی ،جایی که شاه دوست داشت در آن استراحت کند،از دکور هایی استفاده شد که از طرح های مارپیچی و گل ها در رنگ های پاستیلی استفاده شده بود، یعنی سبز دریایی و صورتی کمرنگ. خانم های این دربار عاشق چوب های گرانبها و خوشبو بودند که با الماس مصنوعی روکش شده بود و جرج فردریک استرس در 1738 بتازگی آن را ابداع کرده بود. پارچه لباس هایشان ترکیبی بسیار پیچیده از همه رنگهای طبیعی و بوی همه عطرها بود تا تاثیر بصری بزرگی داشته باشند. این خانمها که با عنوان پرنسس شناخته میشدند بر روی موهایشان از کلاهایی با مناظر مینیاتوری دستکاری شده میگذاشتند که از پَر، میوه، گل و پرنده های کوچک نقاشی شده ساخته شده بودند.

در زمان سلطنت لویی شانزدهم هدف از هر عطری که ساخته میشد دستیابی به بالاترین نبوغ جدید بود. در آپارتمانهای مخفی و خصوصی شاه در شاتو ورسای عطرهایی وجود داشت که ترکیبی از بوی گلها، گلهای خشک معطر یا میوه بود. ساخت این عطرها آزاد بود و حتی در خانه ها «انبار عطر» شخصی وجود داشت که این امکان را میداد تا ترکیبات بسیار عالی را درست کنند.

ماهیت سختگیر لویی شانزدهم در «زمینه عطر» به انقلابی در حوزه بویایی منتهی شد: یعنی مد ترکیبات پیچیده. عطرسازان برجسته ای مانند فارژون و قبل از او دجین که اصطلاحا عطرهایشان «وحشی» (حیوانی) نامیده میشدند ، اصولا شامل 2 یا 3 ماده اولیه اصلی به نام « نت های پایه» بودند که با دسته های گل خشک معطر و گران قیمتی به نام « گل هزاری»، هزاران گل ساخته میشدند که به مرور زمان «نت های اصلی» مبدل شدند، نیز تحریک شدند تا در این زمینه فعالیت کنند. «نت های برجسته» که در زمان لویی شانزدهم مد شد بخاطر پرنسس د لا تریمویل از نرولا بود که نامش از نرولی گرفته شده بود. عطر میوه ها و در راس همه «آب شکوفه پرتقال» مورد علاقه لویی شانزدهم و مادام پمپادور بود.

مجسمه هایی از اسبها به عنوان تزیین در باغها در شاتو مارلی شهرت یافت. اسب عربی گودولفین، اسبی نر از خالصترین نژاد در میان سایر اسبهای اصیل عربی هدیه ای از طرف شاه تونس به لویی شانزدهم بود. اسب های مارلی که از همان ابتدا به عنوان شاهکاری از هنر مجسمه سازی فرانسه محسوب میشدند در جریان انقلاب فرانسه تخریب نشدند و به قصر دلا کنکورد در پاریس منتقل شدند. آنها برای محافظت از این اسب ها در 1984 این مجسمه ها را به موزه لوور بردند و در محلی مناسب به نام کور مارلی گذاشته شدند.